Το τραγούδι του περιπλανώμενου Aengus
Πήγα στο δάσος με τις φουντουκιές
Γιατί άναψε μια φλόγα στο κεφάλι μου
Έκοψα και ξεφλούδισα ένα ραβδί
Στην πετονιά αγκίστρωσα ένα μούρο
Κι όταν πετούσαν άσπρες νυχτοπεταλούδες
Και έμοιαζαν με άστρα που τρεμόσβηναν
Το δόλωμά μου έριξα στο ποταμάκι
Και ψάρεψα μια μικρή ασημοπέστροφα.
Μόλις την εναπόθεσα στο έδαφος
Και πήγα να ανάψω τη φωτιά
Ακούστηκε ένα θρόισμα απ΄τη μεριά της
Κάποιος με φώναξε με τ΄όνομά μου
Η πέστροφα μεταμορφώθηκε
σε αστραφτερό κορίτσι
Άνθη μηλιάς εστόλιζαν την κόμη της
Φώναξε τ΄όνομά μου κι έτρεξε
Στον φωτερό αέρα χάθηκε.
Παρότι είμαι γέροντας περιπλανώμενος
σε χώρες κοίλες και λοφώδεις
Θα βρω τον τόπο, που έχει πάει
Τα χείλη της θε΄ να φιλήσω
Κι αφού την πιάσω από τα χέρια
Και περπατήσουμε αντάμα
στη χλόη που απλώνεται πιτσιλωτή
Θα κόψω ώσμε να διαβούν οι χρόνοι
Τα ασημένια μήλα της σελήνης
Του ήλιου τα χρυσά τα μήλα.
Μετάφραση: Τάκης Π. Πιερράκος
William Butler Yeats (1865-1939)
The song of the wandering Aengus
I went out to the hazel wood,
Because a fire was in my head,
And cut and peeled a hazel wand,
And hooked a berry to a thread;
And when white moths were on the wing,
And moth-like stars were flickering out,
I dropped the berry in the stream
And caught a little silver trout.
When I had laid it on the floor
I went to blow the fire aflame,
But something rustled on the floor,
And someone called me by my name;
It had become a glimmering girl
With apple blossom in her hair
Who called me by my name and ran
And faded through the brightening air.
Though I am an old with wandering
Through hollowlands and hilly lands,
I will find out where she has gone,
And kiss her lips and take her hands;
And walkamong long dappled grass,
And pluck till time and times are done
The silver apples of the moon
The golden apples of the sun.
