Η κλείδα του λαγού
Aν ευχόμουν και μπορούσα
Τα πανιά ταχιά να υψώσω
Και να πλεύσω σε στεριά
Που συχνάζουν μεγαλεία
Βασιλείς πολλοί σε σχόλη
Και βασιλοκόρες πλήθος
Κάτω από εξαίσια δένδρα
Σε κατάχλωρο γρασίδι
Όργανα ν΄αντιλαλούν
Οι χοροί να μην τελειώνουν
Και να μάθω τη σοφία
Πώς ν΄αλλάζω στο χορό
Τις αγάπες μου με άλλες
Και να παίρνω μετρητοίς
Mε φιλάκι το φιλί.
Εκεί στην άκρη του νερού
Θα βρισκα μια λαγοκλείδα
Που τη λέπτυνε το κύμα
Και με σουβλερό τριβέλι
Θα της άνοιγα μια τρύπα
Να κοιτώ πέρα τον κόσμο
Τον αρχαίο και πικρό
Που παντρεύονταν μαθές
Σ΄εκκλησιές και σ΄εκκλησάκια
Και να τους καταγελάσω
Πάνω από ειρηνικά νερά
Όσους κάνουνε τους γάμους
Σ΄εκκλησιές και σ΄εκκλησάκια,
Μέσα από την λαγοκλείδα
Τη λεπτή και λευκασμένη
Από το πολυτάξιδο το κύμα.
Μετάφραση: Τάκης Π. Πιερράκος
William Butler Yeats (1865-1939)
Nobel in Literature 1923
The collarbone of a hare
Would I could cast a sail on the water
Where many a king has gone
And many of a king΄s daughter,
And alight at the comely trees and the lawn,
The playing upon pipes and the dancing,
And learn that the best thing is
To change my loves while dancing
And pay but a kiss for a kiss.
I would find by the edge of that water
The collarbone of a hare
Worn thin by the lapping of water,
And pierce it through with a gimlet, and stare
At the old bitter world where they marry in churches
And laugh over the untroubled water
At all who marry in churches,
Through the white thin bone of a hare.
