Blog

Σ’ αγαπώ Σ’ αγαπώ με την αστείρευτη ενέργειαπου εκπέμπουν αρίφνητοι φωτοειδείςγια τις πυροτεχνουργικές ανάγκες του Σύμπαντος.Σ’ αγαπώ με τη αθροισμένη ορμήόλων των βουερών ποταμώνκαι των

Υψηλή προσκεκλημένη Όταν αναδύεσαιαπό το προσωπικό μου βίωμαως άλλη Κυπρίδαγελαστή και πρόσχαρηυψηλή προσκεκλημένη της μνημοσύνηςκαι πλημμυρίζεις την κρύπτη με φωτόνιανοιώθω πλήρης και καλοδιάθετοςόπως για παράδειγμαόταν

Η πλάνη της πανσελήνου Ένα ζευγάρι αμέριμνοαπολαμβάνει την πανσέληνοπου υψώνεται αργοσαλεύονταςστο μολυβένιο θόλοκαι καταυγάζει το μελάνι του Κορινθιακού.Θαρρούν ότι μοιράζονταιτην όψη μιας χρυσής ακεραιότητας,ενώ αν

Ο Γλύπτης Χτυπά τη σμίλη με το σφυρί και πάει λέγοντας.Οι δισταγμοί και οι βεβαιότητεςαποτυπώνονται στην υλικότητα.Κάθε φορά που πέφτει μια φλούδαo γλύπτης κοιτά το

Δύο Ζούσαν μαζί.Άγγιζε η μία την άλλη.Χαίρονταν την ελευθερίατου αρχέγονου τοπίου.Δυο τρέμουλαΔυο πινελιέςΔύο κραυγές ουρανομήκεις.Πάσχιζαν να ισορροπήσουνστη λεπτή γραμμή που χώριζε-ακόμη χωρίζει-την ελαφρότητα του παιχνιδιούαπό

Γιατί βαθιά μου δόξασα Γιατί βαθιά μου δόξασα και πίστεψα τη γηκαι στη φυγή δεν άπλωσα τα μυστικά φτερά μου,μα ολάκερον ερίζωσα το νου μου

Ανοιχτή πρόσκληση Έλα μικρή μου αγαπημένηνα συναντηθούμε κάπου ψηλάεκτός των ορίων του ηλιακού μας συστήματοςΣε τόπο που ματαιώνει τους νόμους της βαρύτηταςκαι τις οχληρές παρουσίες

Αφού δε δυνηθήκαμε Αφού δε δυνηθήκαμενα αφιερώσουμεο ένας υψηλή ποίηση στον άλλοΑφού δεν καταφέραμενα ιστορήσουμεο ένας το πορτραίτο του άλλουμε αψεγάδιαστες πινελιέςστον καμβά των αιώνωνΑφού

Το καραβάνι Το κύμα ορίζονταςκι ο αρχηγός αψύςκατάσκοπος των πάντων.Βαδίζαμε ο έναςστο κατόπι του άλλουμε τις οσμές μαςκαι των ζώων τυλιγμένοι.Καυτή στο πρόσωποη ανάσα της