Ανάδρομη Θέαση *Στην Ιουλία* Σε κοιτάζω ολότελα άγνωστηΜακρινή οπτασίαΑνεκπλήρωτη παιδική φαντασίωση Πρωτοφανέρωτολυκαυγές.Σε κοιτάζω μορφή γνώριμηΠαιχνίδισμα σκιώνΠροσοδοφόρα επένδυση αισθημάτων Αδιάκοπηαναμέτρησητης ακατάλυτης στιγμήςκαι του ψυχοβόρου συνήθειου.Κρατώ σφικτάτο
Η Μεγαλοσύνη Από το παγκάκι,όπου κάθεται η μικρότητά μουατενίζω την απέραντη Μεγαλοσύνη.Γνωρίζω ότι είναι κίνηση πυρός πολεμική,Αέναη πιστεύω και αείζωη.Θεός καλείται και Υπέρτατη ΝοημοσύνηΤου Σύμπαντος
Ξύπνημα Αυγούστου Το σώμα εκ-τοξεύεται στην ευδίατου Αυγουστιάτικου πρωϊνούΘρυμματίζει το γαλάζιο καθρέφτηκαι βυθίζεται νωχελικάστη διαφορά της θερμοκρασίας.Ανοίγουν διάπλατα οι πόροικαι τα περάσματαΤο πνεύμα εγείρεται με
Ωκεανοπόροι Δεν αντικρίζουμε πια γρανίτεςστις αποχρώσεις του γαλάζιουούτε φευγαλέα περιγράμματατης στεριάς.Δεν μας ζεσταίνουν οι αναλαμπές των φάρωνούτε μας χαϊδεύει στην πλάτηένα φιλικό χέριη σκέψη των
Κυματίζουν οι μορφές Κυματίζουν οι μορφέςΤα χαρακτηριστικά αμβλύνονταικαι τα χρώματα φλοισβίζουνσε βοτσαλωτούς γιαλούς.Η όραση μιμούμενητους ιμπρεσιονιστές ζωγράφουςαρνείται να προσφέρει βακτηρίαστην κυρτή αδυναμία.Ο άπελπις γέρωνσέρνει τα
Το τελευταίο πέρασμα Της πλέριας γνώσηςτο γιγάντιο δέντροκαταμεσής στο πουθενά ορθωνόταν.Ελκόμενοι από την κοινή τους τύχηοι ζωντανοί στον ίσκιο του μυριάδεςνα ξαποστάσουν λίγο και να
Ανώνυμοι αλκοολικοί Εμείς οι ανώνυμοι αλκοολικοί της εργασίαςόχι του οίνου οι Διονυσιαστέςαρνούμαστε την ένταξή μαςστην κατηγορία των απανταχού εθισμένων.Είναι αλήθεια ότι δε χτυπάμε καθημερινάοκτάωρα και
Ο γλάρος ποιητής Αερολάμνει ο γλάρος ποιητήςΑερολάμνειΠετάει πάνω από ακατάλυτες στιγμέςκαι ασημένια στραφταλίσματαΠαρατηρεί από ψηλά-ΖυγίζεταιΖυγίζεται με ακρίβεια νανομετρική και κατεβαίνειΒουτώντας το κεφάλι στη γαλάζια νοσταλγίαραμφίζει
Σ’ αγαπώ Σ’ αγαπώ με την αστείρευτη ενέργειαπου εκπέμπουν αρίφνητοι φωτοειδείςγια τις πυροτεχνουργικές ανάγκες του Σύμπαντος.Σ’ αγαπώ με τη αθροισμένη ορμήόλων των βουερών ποταμώνκαι των