Το καραβάνι – Τάκης Πιερράκος
Το καραβάνι Το κύμα ορίζονταςκι ο αρχηγός αψύςκατάσκοπος των πάντων.Βαδίζαμε ο έναςστο κατόπι του άλλουμε τις οσμές μαςκαι των ζώων τυλιγμένοι.Καυτή στο πρόσωποη ανάσα της
Blog
Γράφει ο Τάκης Πιερράκος
Βrendam Kennelly | «Η αστραπή» σε μετάφραση του Τάκη Πιερράκου
Η αστραπή Σε απόσταση ικανήΑπό τα κεφάλια των ανθρώπωνΛαμβάνω χώρα Και εξαφανίζομαι.Με τον τρόπο αυτόΚαταυγάζω τον ουρανό Και ορίζω το σκοτάδι.Θαρρείτε ότι είμαιΈνα είδος επιδειξία,
Μαγνητική θύελλα – Τάκης Πιερράκος
Μαγνητική θύελλα Όταν στέκεσαι αντίκρυ φωτεινή και πασίχαρημε τις μηχανές αναμμένεςέτοιμη για απογείωσηεκτρέπονται τα ποτάμια από τις κοίτες τουςκαι τα ζωντανά πελαγώνουν.Υπερταχείς άνεμοι διπλώνονταιγύρω από
William Butler Yeats | «Η κλείδα του λαγού» σε μετάφραση του Τάκη Πιερράκου
Η κλείδα του λαγού Aν ευχόμουν και μπορούσαΤα πανιά ταχιά να υψώσωΚαι να πλεύσω σε στεριάΠου συχνάζουν μεγαλείαΒασιλείς πολλοί σε σχόληΚαι βασιλοκόρες πλήθοςΚάτω από εξαίσια
Εσωτερικός μονόλογος – Τάκης Πιερράκος
Εσωτερικός μονόλογος στην Ιουλία Μα γιατί εκπλήττεσαι αγαπημένη;Η Φύση εργάστηκε υποδειγματικά για να μας ενώσει.Από τη Φύση καθοδηγήθηκαν οι μακρινοί μας πρόγονοιαυτοί οι παντελώς άγνωροι.Δοκίμασαν
James Stephens | «Το κοχύλι» σε μετάφραση του Τάκη Πιερράκου
Το κοχύλι Έφερα στο αυτί μου το κοχύλικι άκουσα κατ’ ευθείαν σαν καμπάνισματο απόμακρο και καθαρόαργόσυρτο και λυπηρόμουρμουρητό των πόντωνμαστιγωμένο από την κρύα αύραπάνω σε
Ars Vivendi – Τάκης Πιερράκος
Ars Vivendi Ανέβα τη μεγάλη σκάλαΣτάσου μπροστά από το φάντασματου μεγαλόπρεπου Ναούκι από το τρίτο άνδηρο του Ασκληπιείουαγνάντεψε τη θάλασσα και γεύσου.Γεύσου τη χαρμονή των
William Butler Yeats | «Το τραγούδι του περιπλανώμενου Aengus» σε μετάφραση του Τάκη Πιερράκου
Το τραγούδι του περιπλανώμενου Aengus Πήγα στο δάσος με τις φουντουκιέςΓιατί άναψε μια φλόγα στο κεφάλι μουΈκοψα και ξεφλούδισα ένα ραβδίΣτην πετονιά αγκίστρωσα ένα μούροΚι
Όταν σε κοιτάζω – Τάκης Πιερράκος
Όταν σε κοιτάζω Όταν σε κοιτάζωη μορφή σου γίνεται ιερός σκοπός.Οι ουράνιες σφαίρες φρενάρουντην κανονικότητα της ανάγκηςκαι κοκαλώνουν.Γαλανή ενάργεια στάζουν τα γήιναΗ ύπαρξή μου εγκλωβίζεται πανευτυχήςστο