Η αστραπή
Σε απόσταση ικανή
Από τα κεφάλια των ανθρώπων
Λαμβάνω χώρα
Και εξαφανίζομαι.
Με τον τρόπο αυτό
Καταυγάζω τον ουρανό
Και ορίζω το σκοτάδι.
Θαρρείτε ότι είμαι
Ένα είδος επιδειξία,
Ένας τραγικός κομπαστής του φωτός;
Είμαι μια απλή στιγμή
Που γεφυρώνει αυτό μ΄ εκείνο
Όπως και να΄χει
Φωτίζω αυτοστιγμή
Τον ουρανό
Και τα χαμόσπιτα των ανθρώπων.
Aστράφτω μέσα στους φόβους τους,
Φωτοβολώ τις χαρές τους.
Η βαθύτατη φύση μου είναι γαλήνια
Και μυστική.
Κάτι πέρα από τη δύναμή μου
Με κρατά δέσμια στο μπουμπουνητό.
Μετάφραση: Τάκης Π. Πιερράκος
Βrendam Kennelly
Iρλανδός ποιητής (έτος γεν. 1935)
Lightning
At a decent distance
From the heads of men
I happen
And am gone.
This is how
I light up heaven
And define the dark.
You think I must
Be something of an exhibitionist,
A dramatic braggart of light?
I am a mere moment
Βetween this and that
Yet so much that moment
I
Illuminate the sky
And the small homes of men,
Flash through their fears, spotlight their joys.
My deepest nature is quiet and private.
I cannot escape the noise.
